Berlin
Kongresi Avrupa Güçler dengesinde değişikliğin ortaya çıkmasına neden olmuştu.
Kongrede İngiltere isteklerini yerine getirmiş ve galip bir konumda olan
Avusturya- Macaristan da Rusya ve Osmanlı Hükümeti’ne isteğini kabul ettirerek
Bosna- Hersek’i işgal etmişti.
Almanya’nın siyasi üstünlüğü kongreye damgasını vurmuşken Fransa ve İtalya,
Büyük Güçler arasında etkisiz kalmışlardı. Çar, Avrupalı devletlerin kongre
istemini kabul ederken Ayastefanos Antlaşması’nda sadece Avrupa’yı ilgilendiren
maddelerin yeniden görüşülmesini istemişti. Lakin İngiltere ve Avusturya’nın
tutumu ve Bismarck’ın da bu konuda sessiz kalması üzerine bütün maddeler
yeniden görüşülmüş ve Büyük Güçlerin istediği şekilde değiştirilmişti.
Bismarck’a güvenmekte hata ettiğini düşünen Çar kongreden memnun kalmamıştı.
Kongre
sonrasında yapılan Berlin Antlaşması ile Bulgaristan’ın sınırları daraltılmış,
Bosna- Hersek Avusturya’ya bırakılmış, Rusya’nın Doğu Anadolu’da işgal ettiği
Eleşkirt ve Beyazıt Osmanlı Devleti’ne geri verilmiş, Romanya- Karadağ ve
Sırbistan’ın bağımsızlığı onaylanmış, Girit’in özerkliği kabul edilmişti.
Berlin Antlaşması sonrasında Osmanlı Devleti Avrupa’daki arazisinin beşte
ikisini kaybetmiş ve Avrupa’daki toprakları da ikiye bölünmüştü. Bu antlaşma
sonrasında Osmanlı Devleti, Bulgaristan’a, Sırbistan’a, Karadağ’a, Romanya’ya,
Avusturya’ya, Rusya’ya, İran’a, Yunanistan’a ve İngiltere’ye toprak vermek
zorunda kalmıştı.
Berlin
Antlaşmasında Büyük Güçlerin Osmanlı Devleti’nden aldığı toprak parçalarını şu
şekilde özetleyebiliriz:
Rusya:
Balkanlarda Osmanlı Devleti’nden toprak alamamıştı. Ama kendisinin Balkanlarda
hızla ilerlemesine yardım eden Romanya’dan öteden beri almak istediği
Besarabya’yı almıştı. Doğu’da ise Osmanlı Devleti’nden Iğdır, Kars, Ardahan ve
Doğu Beyazıt’ı almıştı.
İngiltere:
Berlin Antlaşması’nda Kıbrıs’ın geçici olarak İngiltere’ye bırakılması 24
Temmuz 1923 tarihli Lozan Barış Antlaşması’nda kalıcı olmak üzere kabul
edilecekti.
Avusturya-
Macaristan: Kongrede Avusturya Murahhasları Bosna- Hersek’in kendilerine
bırakılmasını talep etmişlerdi. Bu konuda İngiltere’nin de desteğini alan
Avusturya, Bosna- Hersek’i işgal etmesinin önündeki engelleri ortadan
kaldırarak Babıali’yi zor da olsa ikna etmeyi başarmış, sonuçta da buraları ele
geçirmişti.
Fransa:
Berlin Kongresi’nde Bismarck’ın tavırlarından memnun olmayan Fransa
Murahhasların Osmanlı Devleti’nden gayrimüslim tebaanın durumunu düzeltecek
reformların yapılması isteği dışında herhangi bir talebi olmamıştır. Fakat
Kıbrıs’ın İngiltere’ye şartlı dahi olsa bırakılmasına tepki gösteren Fransa,
1881 yılında Tunus’u işgal etmişti.
İtalya:
Fransa gibi İtalya da Tunus’u almayı planlamaktaydı. Fakat Fransa’nın önce
davranması üzerine İtalya 1911 yılında Garbi Trablus’u işgal edecekti.
Berlin
Antlaşması’nda alınan kararların çoğunluğu bir ay süren kongre oturumlarında
alınmıştı. 64 maddelik antlaşmanın en önemli maddelerini şöyle sıralayabiliriz:
1. Bulgaristan’ın
muhtariyeti tanınarak, Babıali’nin hâkimiyeti altında bir prensle idaresi ve
sınırlarının bir komisyon tarafından çizilmesi uygun görülmüş,
2. Doğu
Rumeli, Osmanlı İmparatorluğuna bağlı muhtar bir vilayet olmuş,
3. Bosna-
Hersek, Avusturya tarafından işgal edilmiş,
4. Romanya,
Karadağ ve Sırbistan bağımsız olmuş,
5. Tuna
Nehri üzerindeki ticaret yeniden düzenlenmiş,
6. Kars,
Ardahan ve Batum Ruslara bırakılmış,
7. Din
serbestisi sağlanmıştı.
KAYNAKLAR:
Edmond Rossier, Avrupa’nın Siyasi Tarihi 1815-1919.
İSTAM-İstanbul Araştırma
Merkezi, “1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşları,
Ayastefanos Barışı ve Berlin Antlaşması (III)”, Belgelerle Türk Tarihi Dergisi, Dün/Bugün/Yarın.
Maddeler için bkz. Nihat Erim,
Devletlerarası Hukuku ve Siyasi Tarih
Metinleri (Osmanlı İmparatorluğu Andlaşmaları), c.I.
Orhan Melih Kürkçüer, Siyasi Tarih (1789-1945).
Orhan Koloğlu, Avrupa Kıskacında Abdülhamit.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder